Η εκδρομή …..

 

 

Ξέρω, ξέρω ….άργησα να γράψω τις εντυπώσεις μου από την εκδρομή με τα μικρά στην Αθήνα ….ήρθε η ώρα όμως να τα πώ όλα.

 

 

Επειδή έχουμε και κάποια ηλικία, θέλουμε το χρόνο μας για να σηκωθούμε από το κρεβάτι, να τεντωθούμε, να πιούμε καφέ – γιατί χωρίς καφέ δεν πάς πουθενά – τέλος πάντων να ξυπνήσουμε με την ησυχία μας ….το ραντεβού στο σχολείο ήταν 5:30 τα ξημερώματα – δεν μας πήγαιναν σε κανένα κλάμπ εκείνη την ώρα, να ξυπνήσουμε καλά καλά, και να ξεκινούσαμε αργότερα??? …..οπότε σύμφωνα με τα παραπάνω έπρεπε να ξυπνήσω 3:30, αν δεν ήθελα να τρέχω τελευταία στιγμή (προτιμώ να χάσω τον ύπνο μου, αρκεί να τα κάνω όλα με την ησυχία μου)…….Θα μου πείτε, γιατί να κοιμηθείς???? Πάρτο συνεχόμενο και κοιμήσου στο λεωφορείο ….έλα όμως που δεν μπορώ να κοιμηθώ στο λεωφορείο, λές και μια μικρή φωνούλα μέσα μου, μου λέει συνέχεια ‘Ξύπνα βλάκα, κοιμάσαι και ροχαλίζεις και γελάει όλο το λεωφορείο μαζί σου….’ Αφήστε που και να ήθελα να κοιμηθώ με τα πολλά σου-σου και ψου-ψου και τα γέλια δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση!!!! Επειδή φοβόμουν ότι δεν θα ακούσω τα ξυπνητήρια, αποφάσισα να κοιμηθώ πιο νωρίς – 10 κοιμόμουν σα γομάρι.

Ήμασταν στην ώρα μας έξω από το σχολείο ….και φυσικά ξεκινήσαμε αξημέρωτα. Το αξιοσημείωτο σε όλη την εκδρομή ήταν ότι, ακόμη και τα άτομα που θεωρούνταν αργοπορημένα, πάλι στην ώρα τους ήταν (ένα-δύο λεπτά, δεν είναι καθυστέρηση, αν υπολογίσουμε ότι το 70% των εκδρομέων ήταν θηλυκού γένους). Το πρόγραμμα ήταν τόσο σφιχτό που δεν χωρούσε αργοπορία ….οπότε αυτό το καταφέραμε. Αν είχα ξεκινήσει και με αϋπνία, δεν θα έκανα μόνο μια βδομάδα να συνέλθω, θα έκανα ένα μήνα!!! Έσφιξαν οι κώλοι από το άγχος και από το τρέχα-τρέχα….

 

Τρέχα στο Αττικό Πάρκο ….να ακολουθήσουμε μες τη ζέστη τον ξεναγό, να προλάβουμε να δούμε όλα τα ζωάκια ….άν ξεχνιόσουν και δεν προχωρούσες με τους υπόλοιπους, η μεγαλύτερη πιθανότητα ήταν να χαθείς ….και αν από το γύρω-γύρω τελικά βρισκόσουν τελικά μέσα σε κάποιο από τα κλουβιά με τα ζωάκια????? Ο πάνθηρας και η λευκή τίγρη μας κοιτούσαν λίγο παράξενα – δεν μου άρεσε το βλέμμα τους ….μάλλον μας πέρασαν για φαγάκι!!!! Οι μαϊμούδες και οι λεμούριοι, βρήκαν βολικούς τους ώμους και τα κεφάλια μας …..στα ερπετά δεν μπήκα – ούστ, ανατριχίλα!!!!! Υποτίθεται ότι παρακολουθήσαμε και το σόου των δελφινιών….αλλά ήταν λειψό, μόνο δέκα λεπτάκια….